اینروزها بعضی از دژخیمان دهه شصت به همراه عده ای معلوم الحال ادای
مادر تریسا درمی آورند و نگران جنگ و خون ریزی و حمله ترامپ به ایران هستند. می
گویند فرض محال که محال نیست. بگذارید ما هم اینجا دو تا فرض محال را فرض کنیم.
یکم اینکه به فرض محال که اینها درست می گویند و ترامپ جنگ طلب میخواهد به ایران
حمله کند. و دیگر فرض محال اینکه، بر فرض محال اینها انسانهای صلح دوست و ضد خشونت
و تی تیش مامانی هستند نه بازجویان و شکنجه گران دهه شصت. سوال اینجاست که خوب شما
که ضد جنگید، آیا با همه جنگ طلبان مخالفید یا فقط با ترامپ؟ برای اثبات فرض محال
دوم هیچ معیاری به جز کارنامه عملی اینها وجود ندارد. خوب شما که ایرانی هستید، یک
ایرانی ضد جنگ و خشونت مگر نه اینکه اول باید با جنگ طلب ایرانی به مخالفت برخیزد؟
مگر خامنه ای جنگ طلب نیست؟ آیا کسی تا به حال شنیده است که مثلا تریتا پارسی جایی
بر ضد جنگ طلبی خامنه ای و کشتار مردم سوریه توسط پاسدارن خامنه ای و لشکر فاطمیون
وزینبیون حرفی زده باشد؟ مسلما نه. آیا کسانی مثل عبدی و قدیانی و گنجی و تاج زاده
و ..... تا به حال یک مقاله بر علیه جنگ طلبیهای سپاه قدس در منطقه نوشته اند. اگر
کسی دیده ما را هم با خبر کند. پس کارنامه این آقایان ضد جنگ نشان نمی دهد که آنها
ضد جنگ و جنگ طلبی باشند. اینها با جنگی که پایه های رژیم را سفت کند، نه تنها
مخالفتی ندارند بلکه به غایت ازآن استقبال هم می کنند. اینها همانهایی هستند که
بعد از سال 61 و عقب نشینی عراق به فرمان امامشان به داخل عراق حمله کردند و جنگ
بی حاصلی را به قیمت خون صدها هزار جوان ایرانی برای شش سال ادامه دادند. هنوز که
هنوز است هم به آن افتخار می کنند. آنها به تداوم آن جنگ کمک کردند چرا که پایه
های رژیمشان را سفت می کرد. همین حالا هم اگر خامنه ای راهشان میداد خودشان برای
کشتار سوریها حاضر به خدمت بودند و سردارشان هم سردار قاسم سلیمانی بود. اینها
نگران جنگی هستند که پایه های رژیمشان را سست کند. اینها از چشم انداز سقوط رژیم
به وحشت افتاده اند ودارند خامنه ای را گاز می گیرند. حرفشان این است که ما بهتر
سرکوب می کنیم و اگر در قدرت بودیم رژیم به اینجا نمی رسید. اینها به خوبی می
دانند که جنگی در کار نیست، ترامپ هم قصد حمله به ایران ندارد. امیدشان این است که
با بزرگ کردن خطرجنگ، مردمی که برای حقوقشان بپا خواسته اند را بترسانند و آنها را
دوباره به خانه برگردانند. اینها نگران جنگ مردم ایران با رژیمشان هستند نه جنگ
ترامپ. فکر نکنید که اینها از کشتارها و تجاوزات دهه شصت دچار عذاب وجدان شده اند.
اینها وجدان ندارند. اگر وجدانی در اینها بود خیلی پیشتراز اینها با عذابش اینها
را به صدا در می آورد. کابوس اینها شعار "دیگه تمامه ماجرا" و بالا آمدن
راه حل جنبش مقاومت یعنی نفی تمامی حاکمیت است1. اینها از جنایات دهه شصت پشیمان
نیستند، چیزی که آنها را به جنون کشانده وحشت از روبرو شدن با قربانیانشان در
دادگاههای بین المللی است. وحشت آنها از جنایاتی است که مرتکب شده اند و بعد از
سرنگونی رژیم نمی توانند آن را پنهان کنند. دقیقا مثل قاتلی که کسی که شاهد آدم
کشی اش است را میخواهد نابود کند، اینها اگر می توانستند تمامی شاهدان و
بازماندگان دهه شصت را نابود می کردند. همین حالا هم وقتی خامنه ای را گاز می
گیرند حقد و کینه اصلیشان متوجه بازماندگان قربانیانشان در دهه شصت است.
1- ببینید بیم قدیانی در نامه اخیرش به
خامنه ای از چیست.
"بر سرکار آمدن دونالد ترامپ فاشیست در
آمریکا و بازچینش کابینه او با افرادی به غایت خطرناک، بیفکر، نژادپرست و وابسته
به لابی اسرائیل و حامی گروه خائن و منفور مجاهدین خلق و جریان مرتجع، خودفروخته و
فاسد سلطنتطلب، زنگ خطری جدی برای تمام کسانی است که دل در گرو این آب و خاک
دارند. من بیم آن دارم که در غیبت، رخوت و تسلیمطلبی فعالین سیاسی اصلاحطلب،
مستقل و ملی، خائنین به این آب و خاک با پشتیبانی دول خارجی، مدعی تغییر و اصلاح
ملک و ملت شوند که چنین مباد." منبع سایت العربیه فارسی
رضا شمس 16 فروردین 97
رضا شمس 16 فروردین 97
No comments:
Post a Comment